Regels

Tot op zekere hoogte helpen regels ons. En tegelijk belemmeren zij ons op dit moment behoorlijk.

Als het over regels, wetten en systemen gaat, dan zie ik helaas een parallel met overlevingsstrategieën.

Op het moment van ontstaan, bij een kwetsuur of trauma, helpt de strategie om te overleven. Later in het leven hebben overlevingsstrategieën de neiging om disfunctioneel te worden. Dan blijven we hangen in gedrag, dat ons niet verder brengt.

Wanneer er in onze maatschappij iets gebeurt wat ongewenst is, dan maken wij een regel of wet, soms zetten we zelfs een heel systeem op. Waar vervolgens een heel systeem van controle (en evt. straf) bijkomt. In eerste instantie lijkt het te werken. Totdat de regel, de wet of het systeem zelf het probleem wordt.

Mijns inziens hebben wij dat punt nu op meerdere terreinen bereikt. En ik vraag mij af:

Stel we hebben een paar basisregels (te vergelijken met een moderne versie van de tien geboden…). Zou het ons dan lukken om plezierig samen te leven?

Uitgaan van mogelijkheden, elkaar iets gunnen, samen werken en leven. Steeds gebaseerd op:

“Wat zou liefde nu doen?”

Vind je het erg moeilijk voor te stellen? Misschien merk je dan hoe vast wij zitten aan regels en aan strategieën? Weet: de mens is creatief, vindingrijk, gericht op samen werken én de meeste mensen deugen.